Studievriendin Petra associeerde mij laatst met een sinaasappel. Met MTV en een sinaasappel. Omdat ik de hele dag de V-Jays en muziek liet binnenstromen en iedere avond ritueel minutieus een sinaasappel at op de bank van ons studentenhuis.  Ik moest er wel om lachen, maar voelde me aanvankelijk niet gestreeld. Later zette het me aan het denken, eigenlijk omdat ik een ludieke manier zocht om mezelf tijdens een workshop voor te stellen. De kleur van de sinaasappel staat voor Nederland. Het staat voor het sacrale chacra, dat een rodeJ draad vormt in mijn (spirituele) ontwikkeling, voor happy boeddha. Het staat voor gezondheid en goed zorgen voor jezelf. De sinaasappel is de kleur van de verbinding. 

En verbinden voelt als mijn corebusiness. Iedere dag opnieuw. De ene keer ben ik meer in balans dan andere keren. Maar het gevoel van verbinding met mezelf, met alles en iedereen blijft terugkomen. Steeds vaker, steeds meer. Het zorgt ervoor dat ik meer en meer ga doen wat bij me past. De discussie met mezelf hoef ik dan niet te voeren. Ook niet met anderen. Het is het zuivere weten. Zo is het gewoon en het is goed. Als ik toegeef aan dat gevoel, ga ik weer een stapje verder in de verbinding met mezelf. Het is een prachtig proces. In coaching combineer ik het met healing en komen er dromen en wensen die in mijn bijzijn worden uitgesproken uit. Maar het mooiste blijft het geschenk dat ik bewust en vaak ook onbewust kan verbinden met degenen die mij het dierbaarst zijn. Daarmee komen zij en ik dichter bij onszelf, bij elkaar, worden wij geheeld en is er nieuwe energie voor handen.

Als we elkaar leren de verleerde magische taal van het lichaam weer te spreken, elkaar leren hoe we kunnen verbinden met onszelf en vervolgens met al die anderen, dan creëren we samen die nieuwe wereld die we zo graag willen. Een harmonieuze wereld, een wereld waarin we mild zijn voor onszelf en voor die ander. Een wereld waarin we fouten mogen maken en ons als een kind mogen verwonderen. Een wereld waarin niks moet en we weer bij elkaar willen zijn en voor elkaar willen zorgen. Een wereld waarin niet het economisch belang voor alles gaat maar people, planet, profit samenkomen en wij, al delende, een nieuwe plek voor de volgende generaties creëren.

Onder mijn metafoor van de sinaasappel hangen Liefde, Verbinding, Gezond eten en leven. Die drie dingen samen maken dat het onbevangen kind in mij naar hartenlust kan Spelen en dartelen; kernwaarde nummer vier.

Ik ben een sinaasappel.

En ik dank mijn dierbare vriendin voor dit prachtige inzicht.

Als hoogsensitieve heb ik de vier jaren als HR Officer in een produktie-omgeving ervaren als lastig. Kluunen in plaats van schaatsen zou Remco Claassen zeggen. Ten tijde van deze functie onderging ik een buikoperatie. Technisch verliep die niet goed en er waren daardoor complicaties. Ik heb het overleefd en kwam aangesterkt, maar nog altijd een aantal kilo’s lichter, terug op mijn werkplek. Daar deed ik mijn werk plots met het grootste gemak. De stress van eerder was ik kwijt. Een paar jaar geleden ging ik weer onder het mes met algehele narcose en ook dit keer voelde ik nadien ontspanning. Ondanks mijn lichamelijke zwakte was ik relaxt, voelde ik liefde en rust. Dit duurde ook weer een hele periode. 

Wat vertellen deze ervaringen mij?  Hoewel empirisch; een paar dagen op intensive care en de kritische herstelperiode erna hadden mij het relatieve van de baan en mijn eigen rol daarin duidelijk gemaakt. Ik had mijn wereldbeeld en mijn eigen kijk op wat ik dacht te moeten doen en moeten zijn helemaal losgelaten. Niet bewust bedacht, het overkwam me. Een volledige narcose bewerkstelligt daarnaast ook fysiek volledig loslaten. Alle ‘remmen’ gaan ervan af.  ‘Out of the blue’ was een aantal blokkades en ballast weg. Helaas was ik mij onvoldoende bewust van wat er gebeurde. Na een aantal maanden was ik ‘ge-herprogrammeerd’ conform de input uit mijn opvoeding, opleiding en onze samenleving. Ofwel: ik had mijn oude bril langzaamaan weer op gezet en ervoer gewoontegetrouw dezelfde stress als voor de
ingrepen.
Als coach predikte ik jaren dat dingen vanzelf gaan als je je unieke talent maar gebruikt. Maar wist ik destijds wat ik nu weet, had ik vooral kunnen loslaten zoals ik dat nu kan, dan had ik wellicht met veel plezier mijn werk als HR Officer kunnen blijven doen. Of dat nu wel of niet mijn unieke talent is.

Een algehele narcose ondergaan om jezelf te hervinden is nogal rigoureus en raad ik dan ook af. Coaches die via het lichamelijke werken en bij voorkeur zelf een transformationele verandering hebben ondergaan kunnen je prima begeleiden naar je beste zelf. Ze kunnen je helpen om bewust te worden van al datgene dat je van jezelf moet en je helpen accepteren dat jijzelf en je leven niet perfect hoeven te zijn. Ook al claimt dit egotijdperk dat wel, iedere dag opnieuw.. De release techniek zoals Jan hem met ons heeft geoefend, maakt dat je via het lichaam bewust wordt
van negatieve spanningen, dat je ze aankijkt en er bewust afscheid van neemt. Je kunt het dagelijks in veel situaties toepassen en jezelf er ‘instant’ lichter door voelen.  

23 Juni a.s. geeft Jan Bommerez nogmaals deze workshop in het Inspiratiehuis!