Ken je dat gevoel dat je in gesprek bent en ineens naar gespreksonderwerpen moet zoeken?
Hoe zou het zijn als we in een wereld leefden waarbij je dan als een soort van tweede natuur boven die bank gaat hangen en ziet dat het helemaal niet erg is als je niks weet om over te praten.
Dan deel je dat gevoel met je gesprekspartner en kun je andere dingen doen.
Samen stil zijn bijvoorbeeld. En daar uitgebreid van genieten.
Die wereld die is er al. In die wereld heb jij het besef dat wanneer je aandacht traint en meer open staat voor hetgeen je intuïtie je kan brengen, dat het dan veel leuker wordt. Meer plezier. Meer talent dat stroomt. Meer rijkdom. Meer ongedwongenheid en moeiteloosheid.
Een wereld waarin we voelen dat de sky de limit is en dat we er zelf voor verantwoordelijk zijn dat we die limit gaan voelen en zien. En dus niet de hele dag denken in problemen en survivallen.
Een wereld waarin we nieuwsgierig kunnen kijken naar hetgeen onze intuïtie op zo’n moment op die bank ons te zeggen heeft. In plaats van verwikkeld zijn in wedstrijdjes over onbenulligheden denken we dan na over hoe we kunnen doen waar we werkelijk goed in zijn. Zodat we meer zelfvertrouwen krijgen en daarmee ook de ander veel meer zien voor het unieke wezen dat hij is.
Een wereld van kleur die jou je talent laat ervaren, omdat je er als het ware vanzelf naar wordt toegezogen. Juist omdat je in de geniet-modus bent gaan hangen, waardoor dat wat jij zoek, vanzelf naar jou toekomt.
Ben jij zo iemand? Die net als ik er een sport van wil maken om automatisch terug te gaan naar een plek van ‘zijn’? Zodat je in staat bent dat moment op die bank te zien voor wat het is; bijzaak?
Jij kunt je dan bezig houden met datgene wat je hier komt doen. Dat is hetgene wat op een zeker moment vanzelf naar je toe is gekomen in je leven. Wat je misschien niet eens op waarde kon schatten toen. Maar wat je ergens (als je boven die bank hangt) eigenlijk al lang als je unieke talent hebt gevoeld. Je voelt dat je niks liever wil, dan ermee aan de slag. Het toelaten. Het er laten zijn. Wat je ego (diegene die op de bank zit) er ook van mag vinden.
Dit is ongeveer wat ik wil met mijn werk, mijn leven. Want… dat is mijn talent. Ik doorzie en voel dit systeem van A tot Z en kan jou stimuleren en inspireren thuis te komen; te gaan doen wat jij zo goed kunt. Wat jij als vanzelf doet, wanneer je lekker in je vel zit. Je goed voelen en moeiteloos genieten van je eigen talent. Dat is je toekomst. Je hoeft er niks mee. Gewoon voelen hoe fijn het is als je er ook je geld prima mee verdient. Voelen hoe het is als de rest van de wereld van jouw unieke talent kan genieten. En door jouw ‘zijn’ geïnspireerd wordt hetzelfde te doen.
Ik zeg: Op je nieuwe leven. Cheers.
Hoe zou het zijn als we in een wereld leefden waarbij je dan als een soort van tweede natuur boven die bank gaat hangen en ziet dat het helemaal niet erg is als je niks weet om over te praten.
Dan deel je dat gevoel met je gesprekspartner en kun je andere dingen doen.
Samen stil zijn bijvoorbeeld. En daar uitgebreid van genieten.
Die wereld die is er al. In die wereld heb jij het besef dat wanneer je aandacht traint en meer open staat voor hetgeen je intuïtie je kan brengen, dat het dan veel leuker wordt. Meer plezier. Meer talent dat stroomt. Meer rijkdom. Meer ongedwongenheid en moeiteloosheid.
Een wereld waarin we voelen dat de sky de limit is en dat we er zelf voor verantwoordelijk zijn dat we die limit gaan voelen en zien. En dus niet de hele dag denken in problemen en survivallen.
Een wereld waarin we nieuwsgierig kunnen kijken naar hetgeen onze intuïtie op zo’n moment op die bank ons te zeggen heeft. In plaats van verwikkeld zijn in wedstrijdjes over onbenulligheden denken we dan na over hoe we kunnen doen waar we werkelijk goed in zijn. Zodat we meer zelfvertrouwen krijgen en daarmee ook de ander veel meer zien voor het unieke wezen dat hij is.
Een wereld van kleur die jou je talent laat ervaren, omdat je er als het ware vanzelf naar wordt toegezogen. Juist omdat je in de geniet-modus bent gaan hangen, waardoor dat wat jij zoek, vanzelf naar jou toekomt.
Ben jij zo iemand? Die net als ik er een sport van wil maken om automatisch terug te gaan naar een plek van ‘zijn’? Zodat je in staat bent dat moment op die bank te zien voor wat het is; bijzaak?
Jij kunt je dan bezig houden met datgene wat je hier komt doen. Dat is hetgene wat op een zeker moment vanzelf naar je toe is gekomen in je leven. Wat je misschien niet eens op waarde kon schatten toen. Maar wat je ergens (als je boven die bank hangt) eigenlijk al lang als je unieke talent hebt gevoeld. Je voelt dat je niks liever wil, dan ermee aan de slag. Het toelaten. Het er laten zijn. Wat je ego (diegene die op de bank zit) er ook van mag vinden.
Dit is ongeveer wat ik wil met mijn werk, mijn leven. Want… dat is mijn talent. Ik doorzie en voel dit systeem van A tot Z en kan jou stimuleren en inspireren thuis te komen; te gaan doen wat jij zo goed kunt. Wat jij als vanzelf doet, wanneer je lekker in je vel zit. Je goed voelen en moeiteloos genieten van je eigen talent. Dat is je toekomst. Je hoeft er niks mee. Gewoon voelen hoe fijn het is als je er ook je geld prima mee verdient. Voelen hoe het is als de rest van de wereld van jouw unieke talent kan genieten. En door jouw ‘zijn’ geïnspireerd wordt hetzelfde te doen.
Ik zeg: Op je nieuwe leven. Cheers.
RSS Feed