De volgende ochtend realiseer ik me iets elementairs. Dat ik moet stoppen om mijn eigen gave zo weg te stoppen als iets wat iedereen kan. JA, zeker kan iedereen dit leren. Tot op welke hoogte en hoe krachtig het zal zijn, weet ik natuurlijk niet. Maar daar gaat het niet over. Het gaat erover dat ik iedere dag opnieuw mijn eigen hart wil vullen met positieve gedachten over de wereld. Maar die gedachten starten bij de gedachten over mijzelf. Lief en mild zijn voor mijzelf en mijn prachtige eigenschap om moeiteloos en vanzelf te kunnen helen koesteren i.p.v. wegduwen onder het mom dat ‘Iedereen het Kan’. Ik ben impliciet jaloers op de pakmannen van deze wereld. Maar het wordt hoogtijd dat ik iedere dag stil sta en dankbaar ben voor het grote geschenk dat op mijn pad is gekomen. (Deels ook dank aan Annechien Lubbers, die zichzelf tot loslaatkoningin heeft laten dopen en waarvan ik een filmpje zag dat maakte dat ik hierover doordacht.. En natuurlijk de prachtige lovingkindness Heartfulness meditaties van positivityresonance.com. Ach ja.. en zo kan ik nog wel wat meer mensen bedanken;))
Heel goed bezig, ben ik. Als ik tenminste wat vaker omarm en dankbaar ben voor datgene wat zo goed en mooi aan mij is. En jij? Wat doe jij moeiteloos en vanzelf en stop je weg voor de wereld?
bewerken.