Als ik naar mezelf kijk, moet ik zeggen dat het anders is gegaan dan gepland. Mijn man en ik zeiden elkaar na ons afstuderen trouw en maakten plannen voor het stichten van een gezin in combinatie met beiden vier dagen werken buiten de deur. Initieel ging alles volgens plan, tot we samen besloten om een paar jaar naar het buitenland te gaan. Een heerlijke, leuke en zinvolle
ervaring die me een rijker mens heeft gemaakt. Met zijn carrière ging het nadien erg snel. Die van mij bleef min of meer steken. In de zin dat ik meer zijwaartse stappen ging maken en wat minder richting dat glazen plafond, zeg maar.. Ik moet eerlijk zijn: onze ambities waren anders en veranderden ook. In de door hem geaccepteerde banen was het niet mogelijk om minder dan vijf dagen in de week te werken. Ik wilde graag wat meer het werk met de zorg thuis combineren.
HNW... schoorvoetend
Een huishouden met kleine kinderen draaien en je eigen coachingspraktijk is best pittig. Wij hebben besloten extra hulp in te kopen (nog steeds geen armoe), zodat er voor mij meer armslag is en de kinderen toch vrij zijn om met vriendjes af te spreken. Door de hulp ben ik ook flexibeler bij zieke kinderen én behalve voor de kinderen zorgen, neemt ze me ook klusjes in huis uit handen. Prima geregeld zou je zeggen. Toch zou ik graag weer vier dagen willen werken en lange dagen maken indien nodig. Ik vind wel dat mijn man dan zijn belofte ook moet inlossen; het liefste wil ik dat hij die andere dag de zorg op zich neemt. Mijn man zegt: hoeft helemaal niet, dan nemen we toch meer hulp of een au pair? Tja, en dat wil ik dus niet.. Inmiddels merk ik wel, na wat gesprekken met manlief dat er wat begint te bewegen. Af en toe werkt hij eens een dagje thuis. Gelukkig heeft hij jonge collega’s die zo nu en dan met dikke wallen en duffe hoofden op het werk aanschuiven (na vele doorwaakte nachten). Dan kun je niet anders als manager dan begrip tonen en HNW aanmoedigen. Ga alsjeblieft nu naar huis en slaap; een andere keer worden er gewoon meer uren gedraaid.
Vrouwenquota
Met het HNW alleen komen we er volgens mij niet. Voor wat betreft de Nederlandse vrouwen is mijn advies aan Den Haag: volg het Noorse en Zweedse model en kijk het een paar jaar aan. In die -nog meer feminiene- landen zijn er hele mooie dingen gebeurd. De bovenste managementlaag kreeg steeds meer vrouwelijk bloed, conform datgene wat de wet voorschreef.
Langzaam maar zeker kwamen de lagen daaronder ook in beweging en nu heeft geen enkele vrouw nog het gevoel dat ze in een managementpositie zit, omdat het moet. Nee, het voelt goed, omdat bedrijven met meer vrouwen in de top het aantoonbaar
beter doen in de wereld. Ze zijn -hoe kan het ook anders- meer in balans.. Hoewel de vergrijzing in Scandinavië al eerder grote issues bracht, denk ik dat we die in Nederland alleen met een soortgelijke quotum regeling kunnen gaan voorkomen. De Nederlandse vrouw is onbewust geïndoctrineerd. Door ons verleden: veel van onze moeders waren thuis en dat zit diep in ons systeem. En door de parttime cultuur die als in geen ander land heerst in Nederland. Vrouwen stellen zichzelf onnodig vragen als: Kunnen we het wel, een managementfunctie? Moeten we niet bij de kinderen zijn in plaats van een verantwoordelijke functie die past bij ons opleidingsniveau? Het is waar: als vrouwen in Nederland hun kinderen vijf dagen naar het kinderdagverblijf brengen worden ze nagewezen. In de VS heb ik gezien dat het meer regel dan uitzondering was om je kinderen vijf dagen weg
te brengen. En de criminaliteitcijfers zijn aantoonbaar niet hoger in landen als België en Duitsland waar de kinderen gemiddeld meer worden ‘uitbesteed’ aan het kinderdagverblijf. Heel veel Nederlandse meisjes die nu op het hbo en de universiteit zitten willen straks parttime werken; dat is niet goed voor onze vergrijzende kenniseconomie. Elma Drayer heeft tot op zeker hoogte gelijk in haar boek ‘Verwende prinsesjes’; we moeten zelf onze broek op kunnen houden en dat lukt niet als je vanaf het begin van je carrière drie dagen gaat werken. Aan het einde van je carrière heb je bovendien een pensioengat. Wel moeten we samen gaan kijken waar we het geld voor de hogere kosten van kinderopvang weg gaan snijden.. want onze huidige stelsel trekt het niet en we willen geen toestanden als in België waar het sociale systeem op kiepen staat.
Tot slot
Ik heb mijn eigen strijd nog niet helemaal gestreden. Ik geniet nu van wat er allemaal wél is en werk onderwijl heel bewust aan mijn toekomst conform het oorspronkelijke plan (door naast mijn werk opleidingen te volgen, ontwikkelingen en vakbladen bij te houden). Eén ding zijn we onszelf namelijk te allen tijde verplicht en dat is regelmatig reflecteren en ons ontwikkelen in een richting die goed voelt voor hoofd én hart. Ik wil mijn kinderen het voorbeeld geven van twee werkende ouders die samen het geld verdienen volgens HNW. Ouders die ontspannen genieten van de combinatie werk en vrije tijd. Ouders die er met andere ouders ook voor zorgen dat ons land zijn concurrentiepositie op de wereldmarkt behoud. Die Nederland een leuk en prettig klimaat brengen waar mensen elkaar niet alleen gesjeesd voorbij rennen, maar ook tijd en aandacht besteden aan de ander. Met HNW,vrouwenquota en met meer kinderopvang gaat dat volgens mij lukken.
ervaring die me een rijker mens heeft gemaakt. Met zijn carrière ging het nadien erg snel. Die van mij bleef min of meer steken. In de zin dat ik meer zijwaartse stappen ging maken en wat minder richting dat glazen plafond, zeg maar.. Ik moet eerlijk zijn: onze ambities waren anders en veranderden ook. In de door hem geaccepteerde banen was het niet mogelijk om minder dan vijf dagen in de week te werken. Ik wilde graag wat meer het werk met de zorg thuis combineren.
HNW... schoorvoetend
Een huishouden met kleine kinderen draaien en je eigen coachingspraktijk is best pittig. Wij hebben besloten extra hulp in te kopen (nog steeds geen armoe), zodat er voor mij meer armslag is en de kinderen toch vrij zijn om met vriendjes af te spreken. Door de hulp ben ik ook flexibeler bij zieke kinderen én behalve voor de kinderen zorgen, neemt ze me ook klusjes in huis uit handen. Prima geregeld zou je zeggen. Toch zou ik graag weer vier dagen willen werken en lange dagen maken indien nodig. Ik vind wel dat mijn man dan zijn belofte ook moet inlossen; het liefste wil ik dat hij die andere dag de zorg op zich neemt. Mijn man zegt: hoeft helemaal niet, dan nemen we toch meer hulp of een au pair? Tja, en dat wil ik dus niet.. Inmiddels merk ik wel, na wat gesprekken met manlief dat er wat begint te bewegen. Af en toe werkt hij eens een dagje thuis. Gelukkig heeft hij jonge collega’s die zo nu en dan met dikke wallen en duffe hoofden op het werk aanschuiven (na vele doorwaakte nachten). Dan kun je niet anders als manager dan begrip tonen en HNW aanmoedigen. Ga alsjeblieft nu naar huis en slaap; een andere keer worden er gewoon meer uren gedraaid.
Vrouwenquota
Met het HNW alleen komen we er volgens mij niet. Voor wat betreft de Nederlandse vrouwen is mijn advies aan Den Haag: volg het Noorse en Zweedse model en kijk het een paar jaar aan. In die -nog meer feminiene- landen zijn er hele mooie dingen gebeurd. De bovenste managementlaag kreeg steeds meer vrouwelijk bloed, conform datgene wat de wet voorschreef.
Langzaam maar zeker kwamen de lagen daaronder ook in beweging en nu heeft geen enkele vrouw nog het gevoel dat ze in een managementpositie zit, omdat het moet. Nee, het voelt goed, omdat bedrijven met meer vrouwen in de top het aantoonbaar
beter doen in de wereld. Ze zijn -hoe kan het ook anders- meer in balans.. Hoewel de vergrijzing in Scandinavië al eerder grote issues bracht, denk ik dat we die in Nederland alleen met een soortgelijke quotum regeling kunnen gaan voorkomen. De Nederlandse vrouw is onbewust geïndoctrineerd. Door ons verleden: veel van onze moeders waren thuis en dat zit diep in ons systeem. En door de parttime cultuur die als in geen ander land heerst in Nederland. Vrouwen stellen zichzelf onnodig vragen als: Kunnen we het wel, een managementfunctie? Moeten we niet bij de kinderen zijn in plaats van een verantwoordelijke functie die past bij ons opleidingsniveau? Het is waar: als vrouwen in Nederland hun kinderen vijf dagen naar het kinderdagverblijf brengen worden ze nagewezen. In de VS heb ik gezien dat het meer regel dan uitzondering was om je kinderen vijf dagen weg
te brengen. En de criminaliteitcijfers zijn aantoonbaar niet hoger in landen als België en Duitsland waar de kinderen gemiddeld meer worden ‘uitbesteed’ aan het kinderdagverblijf. Heel veel Nederlandse meisjes die nu op het hbo en de universiteit zitten willen straks parttime werken; dat is niet goed voor onze vergrijzende kenniseconomie. Elma Drayer heeft tot op zeker hoogte gelijk in haar boek ‘Verwende prinsesjes’; we moeten zelf onze broek op kunnen houden en dat lukt niet als je vanaf het begin van je carrière drie dagen gaat werken. Aan het einde van je carrière heb je bovendien een pensioengat. Wel moeten we samen gaan kijken waar we het geld voor de hogere kosten van kinderopvang weg gaan snijden.. want onze huidige stelsel trekt het niet en we willen geen toestanden als in België waar het sociale systeem op kiepen staat.
Tot slot
Ik heb mijn eigen strijd nog niet helemaal gestreden. Ik geniet nu van wat er allemaal wél is en werk onderwijl heel bewust aan mijn toekomst conform het oorspronkelijke plan (door naast mijn werk opleidingen te volgen, ontwikkelingen en vakbladen bij te houden). Eén ding zijn we onszelf namelijk te allen tijde verplicht en dat is regelmatig reflecteren en ons ontwikkelen in een richting die goed voelt voor hoofd én hart. Ik wil mijn kinderen het voorbeeld geven van twee werkende ouders die samen het geld verdienen volgens HNW. Ouders die ontspannen genieten van de combinatie werk en vrije tijd. Ouders die er met andere ouders ook voor zorgen dat ons land zijn concurrentiepositie op de wereldmarkt behoud. Die Nederland een leuk en prettig klimaat brengen waar mensen elkaar niet alleen gesjeesd voorbij rennen, maar ook tijd en aandacht besteden aan de ander. Met HNW,vrouwenquota en met meer kinderopvang gaat dat volgens mij lukken.
RSS Feed