Regelmatig zie ik cliënten die moeilijk los komen van hun automatische patronen. Wie weet is het wel normaal. We worden tenslotte ons hele leven gekneed, gemasseerd en we zijn gaan geloven in dat wat de wereld om ons heen ook gelooft.
Nu heb ik werk waarin ik mensen vraag om met nieuwsgierigheid te kijken naar waar ze vandaan komen en waar ze naar toe willen. Dat wat ze, in dat verband ook, met name voelen. Belangrijk, want we worden continu beïnvloed door anderen. En die anderen kunnen, per definitie, niet weten wat jij en ik voelen. Terwijl dat voelen nu juist allesbepalend is voor de richting die je zou moeten kiezen in je leven.
Vrienden, kennissen en familie vinden het belangrijk dat er een mooie auto op de oprit staat, dat er regelmatig op vakantie gegaan wordt, dat je een goedbetaalde baan hebt. Dat je druk bent. (Of misschien juist het tegenovergestelde). Denk jij!!! En als je vooral focust op die uiterlijkheden verval je regelmatig in een bezige bij modus die je afsluit van werkelijk ervaren wat je voelt en wat er gebeurt. En tegelijkertijd zit diezelfde vriend, kennis of familie stiekem ergens op de sofa bij de psycholoog.. Mensen zijn namelijk niet trots op het feit dat ze naar een coach of psycholoog gaan. Hulp inschakelen voelt voor menigeen als falen. Een vervelend gevoel als je faalt is de firma List en Bedrog in hoogsteigen persoon, en het maakt dat we ons masker ophouden. Dat we ons laten leiden door wat we denken dat die ander van ons verwacht. Zonder ruimte te maken om te voelen wat we nu eigenlijk zelf willen met het leven. Zonder eens de tijd te pakken om van een afstandje te bekijken wat we nu eigenlijk aan het doen zijn in ons leven.
Ik heb nog nooit een cliënt ontmoet die als hoger doel had: Dat doen, waarvan de buurman wil dat hij of zij het doet. Mensen willen, zonder uitzondering, iets anders dan dat. Hoe klein of hoe groots die tekst op de grafsteen ook, dat waar je om herinnerd wil worden; de buurman heeft er niks mee te maken.
Waarom we het dan toch doen? Angst voor afwijzing, aardig gevonden willen worden. Die mogelijke afwijzing van onze ouders, buurman, kennis, vriend.. Het is een universeel thema, ingegeven door ons reptielenbrein; de dinosaurus in ons roert zich.
Mijn advies als je twijfelt over je toekomst is dan ook.. Vraag geen advies! Persoonlijk leiderschap pak je als volgt. Maak ruimte. Vertraag je pas. Ben nieuwsgierig naar en onderzoek dat wat opborrelt. Ga in retraite. Loop in het bos. Neem een huisdier. Ga sporten. Ga mediteren. Ga VOELEN wat bij je past en doe dat waarvan je fysiek merkt dat het je optilt. Zonder er iets van te vinden. En ga dan eventueel naar een coach die je helpt om (wellicht nog meer zelfonderzoek te doen en) dat wat daaruit komt aan ideeën te vertalen in een heldere richting en een leidraad voor de toekomst.
Enne.. of je als man nu fulltime voor je kinderen wilt zorgen, of als vrouw een top-baan buiten de deur ambieert... uiteraard is alles goed; het enige wat telt is dat je er oprecht blij van wordt. Als het maar goed voelt en in lijn is met wat je belangrijk vindt in je leven!!!
Ga daarvoor, dat is wat jij nodig hebt!
Nu heb ik werk waarin ik mensen vraag om met nieuwsgierigheid te kijken naar waar ze vandaan komen en waar ze naar toe willen. Dat wat ze, in dat verband ook, met name voelen. Belangrijk, want we worden continu beïnvloed door anderen. En die anderen kunnen, per definitie, niet weten wat jij en ik voelen. Terwijl dat voelen nu juist allesbepalend is voor de richting die je zou moeten kiezen in je leven.
Vrienden, kennissen en familie vinden het belangrijk dat er een mooie auto op de oprit staat, dat er regelmatig op vakantie gegaan wordt, dat je een goedbetaalde baan hebt. Dat je druk bent. (Of misschien juist het tegenovergestelde). Denk jij!!! En als je vooral focust op die uiterlijkheden verval je regelmatig in een bezige bij modus die je afsluit van werkelijk ervaren wat je voelt en wat er gebeurt. En tegelijkertijd zit diezelfde vriend, kennis of familie stiekem ergens op de sofa bij de psycholoog.. Mensen zijn namelijk niet trots op het feit dat ze naar een coach of psycholoog gaan. Hulp inschakelen voelt voor menigeen als falen. Een vervelend gevoel als je faalt is de firma List en Bedrog in hoogsteigen persoon, en het maakt dat we ons masker ophouden. Dat we ons laten leiden door wat we denken dat die ander van ons verwacht. Zonder ruimte te maken om te voelen wat we nu eigenlijk zelf willen met het leven. Zonder eens de tijd te pakken om van een afstandje te bekijken wat we nu eigenlijk aan het doen zijn in ons leven.
Ik heb nog nooit een cliënt ontmoet die als hoger doel had: Dat doen, waarvan de buurman wil dat hij of zij het doet. Mensen willen, zonder uitzondering, iets anders dan dat. Hoe klein of hoe groots die tekst op de grafsteen ook, dat waar je om herinnerd wil worden; de buurman heeft er niks mee te maken.
Waarom we het dan toch doen? Angst voor afwijzing, aardig gevonden willen worden. Die mogelijke afwijzing van onze ouders, buurman, kennis, vriend.. Het is een universeel thema, ingegeven door ons reptielenbrein; de dinosaurus in ons roert zich.
Mijn advies als je twijfelt over je toekomst is dan ook.. Vraag geen advies! Persoonlijk leiderschap pak je als volgt. Maak ruimte. Vertraag je pas. Ben nieuwsgierig naar en onderzoek dat wat opborrelt. Ga in retraite. Loop in het bos. Neem een huisdier. Ga sporten. Ga mediteren. Ga VOELEN wat bij je past en doe dat waarvan je fysiek merkt dat het je optilt. Zonder er iets van te vinden. En ga dan eventueel naar een coach die je helpt om (wellicht nog meer zelfonderzoek te doen en) dat wat daaruit komt aan ideeën te vertalen in een heldere richting en een leidraad voor de toekomst.
Enne.. of je als man nu fulltime voor je kinderen wilt zorgen, of als vrouw een top-baan buiten de deur ambieert... uiteraard is alles goed; het enige wat telt is dat je er oprecht blij van wordt. Als het maar goed voelt en in lijn is met wat je belangrijk vindt in je leven!!!
Ga daarvoor, dat is wat jij nodig hebt!
RSS Feed
