Bij het ontbijt topografie oefenen met mijn dochter. Ze is verdrietig. Ze kan het niet, vindt ze. Haar grote broer is op school 'wel overal drie sterren in'. Voor mij ligt, op datzelfde moment, een prachtige tekening van haar. Ik word heel vrolijk van die tekening. Zoals ik altijd heel blij word van haar; mijn vrolijke, spontane, enthousiaste, creatieve negenjarige Spring In Het Veld. Dus zij en haar tweelingbroer krijgen mijn favoriete wijze les: blij zijn met je talent, je bent goed zoals je bent; een schot voor open doel. Ik besluit mijn betoog dat het enige wat er echt toe doet lekker knuffelen op de bank is, in plaats van je hele leven wedstrijden te lopen. Over alles en tegen alles. En iedereen.
Mijn wijze tweelingzoon stelt voor om maar meteen de daad bij het woord te voegen en zo liggen we om kwart voor 8 's ochtends gezellig met Freek Vonk en al zijn AH dierenverhalen te genieten van de rust... Wel of niet mindful... Dit is wat er toe doet! En ik ben blij, wat op zich toch het lekkerste voelt.