Stilte.. en de essentie van coaching by Rumi

Zeg me eens, hoe kun je weten?
Wat er echt in iemand omgaat?
Ik zit in stilte voor hem
En maak van geduld een ladder
Om langs naar boven te klimmen

Geduld is de sleutel tot succes.
En mochten er in zijn tegenwoordigheid
Woorden uit mijn hart stromen
Die uitstijgen boven dit rijk van vreugde en verdriet
Dan weet ik dat die ander ze mij gezonden heeft
Vanuit de diepten van een ziel
Die zo helder is als de ster die opgaat in Jemen

De stem van mijn hart
Komt van dat domein van voorspoed
Want er is een venster van hart tot hart.

Rumi.

Wat een prachtig gedicht.

Als coach, maar ook als partner, vriendin, moeder, ben je vaak geneigd om in het contact met de ander op het puntje van je stoel te gaan zitten.  Dan overschreeuw ook ik mezelf regelmatig. Praten, dat is tenslotte waar je als coach goed bent.

De mooiste inzichten ontstaan vaak als ik het even niet weet, als ik mij daarbij neerleg en achterover leun. Samen luisteren naar de stilte. In de woordenloze verbinding met de ander, ontstaat de verbinding met alles om ons heen. Dan ontstaan er regelmatig richtinggevende inzichten.. zomaar, als vanzelf. Magisch bijna.

Dan ben je er naar mijn mening, in dat venster van hart tot hart. Het voelt als een Godsgeschenk.

En wat een prachtig gedicht.