Intuïtie (deel 1) Hoe een simpel speeldoosje een kinderleven redde..

Eind juni 2003 overleed een vriendin van me aan de gevolgen van een hersentumor. Ze liet een man en twee jonge kinderen achter; een verdrietig verhaal. Een aantal maanden later zat ik aan tafel met mijn man. Onze baby Mees lag boven te slapen. Terwijl we rustig zaten te eten namen we de dag door. Een oase van rust. Een speeldoosje dat ik tijdens een van de laatste bezoeken van mijn vriendin kreeg, stond in de kinderbox bij het raam, een meter of zes bij ons vandaan.

We fronsten even onze wenkbrauwen toen het speeldoosje zomaar ineens begon te draaien. Er was op dat moment geen zware vrachtwagen die denderend voorbij reed, het was geen oud en nieuw met knallende carbidbussen, we hadden geen huisdieren en ook geen ronkende gettoblaster bij de buren. Het plastic speelgoed speelde spontaan. En begon daarna opnieuw te draaien, met lichtjes en geluid, net zoals de eerste keer. Nu begon ik het een beetje spooky te vinden. Wat vreemd…

Het speeldoosje bleef draaien. Ik weet niet meer hoe vaak. Bij mij ging geen lampje branden, maar mijn man keek mij op een zeker moment indringend aan en zei op directieve toon dat ik boven poolshoogte moest gaan nemen bij onze zoon. De boodschap was helder en duidelijk. Ik twijfelde geen moment, ondanks het bevel in zijn stem, maar ging. Naar de babykamer waar Mees in zijn wiegje lag. Zijn gezicht stevig gedrukt tegen de hydrofiel luier die strak getrokken over zijn hoofdeinde hoorde te liggen. Ik moest hard trekken om de prop katoen die het geworden was tussen hem en de bedrand uit te krijgen. Mijn mans’ intuïtie maakte dat hij voelde dat het speeldoosje niet voor niks bleef draaien en dat er boven iets niet pluis was. Het gehoor geven aan dat sterke voorgevoel heeft waarschijnlijk het leven van Mees gered.

Iedereen kent wel zo’n soort verhaal, van zichzelf of van iemand anders. Er zijn boeken mee vol geschreven. Wat sommigen willen weten is wat maakt dat zo’n doosje gaat spelen. Mij houdt dat niet bezig. Wat er is, is er, -of je het nu wel of niet kunt zien-, en het dient een doel. Het is aan ons om het te laten gebeuren en met twee voeten op de aarde te blijven, terwijl we de hulpkrachten die er zijn dankbaar omarmen.

Studenten van managementopleidingen krijgen vandaag de dag boeken met als titel ‘Intuïtie’. Succesvolle managers benoemen daarin met concrete situaties hoe belangrijk het gebruiken van hun eerste gevoel is geweest bij bepalende persoonlijke en zakelijke beslissingen. De top van het zakenleven werkt niet alleen met hun cognitieve vermogen, ze gebruiken ook in toenemende mate wat er spontaan opborrelt. Soms heeft je gevoel het niet bij het juiste eind, net zoals de wetenschap regelmatig wordt weerlegd met nieuw onderzoek.

Meditatie, Mindfulness en de positieve psychologie zijn gelukkig geen vieze woorden meer. Ze worden dankbaar geaccepteerd omdat bewezen is dat het werkt. Ze bieden tools en kijkwijzen die zorgen voor minder angst, acceptatie voor wat is, een positieve kijk op het leven en stressreductie. Last but not least boosten ze je intuïtieve vermogen. In mijn optiek is werken met intuïtie met twee benen op de grond staan. Je bent dan niet alleen in je hoofd, maar er is een directe verbinding met je hart en de rest van je lijf. Zeker in deze chaotische tijd geen overbodige luxe.

Het speeldoosje doet het gek genoeg nog altijd, zonder dat we de batterijen hebben vervangen. Het verdwijnt natuurlijk nooit naar het grof vuil, maar heeft door dit bijzondere verhaal een eervolle plek. Mees is inmiddels bijna 12.

Wil jij je intuïtieve vermogen vergroten? Schrijf je in voor een 1 op 1 coachtraject of informeer naar de eerst volgende Training Ontwikkel je Intuïtie.