Wel en niet mindful omgaan met pijn, een wereld van verschil!
Leestijd: plm. 3 min 10 seconden
Vorige week was ik ziek. Goed ziek, van een ‘simpele griep’. En wat ben ik mezelf tegen gekomen. Ik had zó’n heftige griep niet eerder meegemaakt en de medicijn spiegel die ik met enige weerstand toch al vrij snel opbouwde, hielp geen bal. Het leek alleen maar erger te worden. Was ook nog net mijn man 10 dagen op visvakantie. Mijn kinderen waren gelukkig wel thuis. Achteraf gezien werd ik geholpen om helder te zien wat ik níet zou moeten doen (en de eerste vijf dagen wel deed). Namelijk heel veel weerstand tegen de pijn en tegen het ziek zijn hebben en pijnstillers slikken. Pijnstillers zijn, voor alle duidelijkheid, soms echt nodig, in mijn geval niet. Wat ik ook deed en beter niet had kunnen doen is het stom vinden van mezelf dat ik mezelf niet kon helpen. “Je bent míndfulness trainer, je zou moeten weten hoe hiermee om te gaan.” Maar de mindfulness trainer in mij liet het die eerste dagen volledig afweten. Ik werd overgenomen door iets groters, iets donkers, dat ondanks dat ik ziek was, bleef jakkeren en jagen en maar één ding voor ogen had; zo snel mogelijk beter zijn.
Toch kwam toen dus ergens ‘de ommekeer’. Die ochtend stopte ik met de pijnmedicatie en besloot heel bewust om vriendelijk voor mezelf te zijn. Ik douchte met de lekkerste doucheschuim en smeerde me in met bodymilk. Ik ging met de hond naar het bos in een super rustig tempo en maakte daar een mindful wandeling, de zon scheen. Ik begon weer meer te voelen. Verder ging ik van moment tot moment registreren wat er allemaal gebeurde. Dat betekende letterlijk tegen mezelf zeggen: “Oh, dit is pijn, ik ga het onderzoeken. Waar zit het? In de achterkant van mijn rechterbovenbeen.” En dan ruimte maken voor dat gevoel. Nieuwsgierig naar: hoe voelt het precíes? Verandert het gevoel als ik er aandacht aan geef? “Oh, ik voel spanning, hoe voelt spanning eigenlijk in m’n lichaam en waar zit het precies?” En dan mezelf lekker masseren of heel rustig en intuïtief bewegen. Je kunt, als je zo met pijn gaat ‘werken’, steeds beter voelen wat het lichaam nodig heeft. Als ik weer eens hele erge spierpijn kreeg, dan stond ik op deed ik acht squats en voelde na: de benen voelen van de voet tot de heup en merken dat ik sta, op twee benen. “En hoe voelt dit nu? Sta ik stevig of wiebel ik een beetje?” Eigenlijk dus eenvoudigweg van moment tot moment registreren wat je ervaart in je lichaam. En ik voelde acuut de verlichting, waar ik zo naar had verlangd. Ons lichaam is super wijs en kan zichzelf heel goed beter maken. Zo is het bedoeld. Maar wat we er vooral bij nodig hebben is onze aandacht en een beetje zelfcompassie.
Het zit in de mens, we kunnen er niks aan doen, we zijn zo gemaakt. We willen de leuke dingen in ons leven wel, die grijpen we meteen vast. De minder leuke dingen, die willen we simpelweg niet. Die proberen we continu op minimaal een armlengte afstand te houden. En als we stress hebben, wat zeker zo is als je fikse pijn hebt, dan komen we in de automatische pilotenmodus en kunnen we niet meer echt denken. We doen maar wat, in mijn geval tegen-bewegen, zo hard ik kon, weg van de pijn met de bedoeling dat ik uitkwam bij het utopia, bij het wonder:) van een pijnloos lichaam.
Wat me vooral hielp op de dagen dat ik weer meer op was en kleine klusjes ging doen, was dat ik voelde dat ik tussendoor moest uitrusten en die rust dan ook steeds nam. Mijn lichaam gaf het perfect aan en dan lag ik zo weer anderhalf uur te slapen op klaarlichte dag.
Toen ik dit verhaal verleden week deelde in de meditatiegroep van de vrijdagochtend, zei een van de deelnemers glunderend. “Ik ben zo blij te horen dat jij dit soort dingen ook meemaakt.” Het is goed om te weten we helemaal oké zijn, hoe vaak we ook op ons gezicht gaan met dit soort dingen. Zelfs monniken hebben nog regelmatig momenten dat ze in de automatische piloot leven, ook zij worden soms boos, hebben schaamte of voelen zich verongelijkt, hoe gelijkmatig ze verder van karakter ook mogen zijn. Enige wat we kunnen doen is de intentie zetten om bewust en aandachtig te leven. Maar continu wakker en alert zijn, lukt bijna niemand.
Heb jij, of ken jij iemand met chronische pijn, misschien is hij zij geïnteresseerd in de 8 weekse training die op maandagavond 25 augustus weer start in Arcen. Bel gerust voor meer info met mij (Jeanne) 06-20663600, meer info en meteen aanmelden kan ook.
======
ONDERZOEK ZEGT: Er is inmiddels veel bekend in de neurologie over de werking van meditatie op pijn. We weten daardoor dat meditatie qua kracht kan wedijveren met de sterkte pijnstillers. Een van de meest recente grote onderzoeken naar het effect van mindfulness en meditatie op chronische pijn is een meta-analyse gepubliceerd in 2022 in het tijdschrift “Pain”. Dit onderzoek analyseerde gegevens van verschillende studies en concludeerde dat mindfulness-gebaseerde interventies significant kunnen bijdragen aan het verminderen van chronische pijn en het verbeteren van de kwaliteit van leven van patiënten. De meta-analyse omvatte gegevens van honderden deelnemers en toonde aan dat mindfulness en meditatie niet alleen de perceptie van pijn verminderden, maar ook de psychosociale aspecten zoals angst en depressie die vaak gepaard gaan met chronische pijn. Voor gedetailleerde informatie en specifieke gegevens verwijs ik je naar de publicatie in “Pain” of vergelijkbare wetenschappelijke tijdschriften die gespecialiseerd zijn in pijnonderzoek en psychologie.